Şubat ayının henüz başıydı. İnsanlar yüzyıllar boyunca konuşulacak büyük bir acıyı, dondurucu bir soğuğu ve enselerinden girip bütün vücutlarına yayılan o korkuyu aynı anda yaşıyorlardı. O gece yerin altı, hıncını yerin üstünden çıkarmaya başlamıştı. Her haneden kopup toprağa düşen bir yan, sokaklarda yaşam ile boş vermişlik arasında gidip gelen zamanlar yaşanıyordu.
Şehirde; kargaşa, umut ve yaşam aynı anda ve aynı yerde filizleniyor; meydanlarda insanlığın iki silueti aynı anda dolaşıyord ...