Sâdık Hidâyet 17 Şubat 1903te Tahranda doğdu. Soylu bir ailenin çocuğuydu. Ortaöğrenimini Tahranda tamamladıktan sonra mühendislik okumak için Belçikaya gitti. Ancak edebiyata ilgi duyduğundan öğrenimini yarıda bırakarak Parise geçti. Orada Fransız dili ve edebiyatını yakından inceleme fırsatı bulan Hidâyet, ilk öykülerini Pariste yazdı. Dört yıl sonra Tahrana döndü. 1936da Hindistana giderek Sâsânî Pehlevîsi ve Sanskritçe öğrendi. Budizmi inceledi ve Budanın bazı yazılarını Farsçaya çevirdi. İrana döndükten sonra bir süre devlet memurluğu ve tercümanlık yaptıysa da bu görevlerinde uzun süre çalışamadı. 1950de tekrar Parise giden ve zaman zaman bunalımlar geçiren Hidâyet, 9 Nisan 1951 günü, yine böyle bir bunalım sonrası, havagazıyla intihar etti. Sâdık Hidâyet, Seyyid Muhammed Ali Cemalzâdeden sonra, Bozorg Alevî ve Sâdık-ı Çûbek ile birlikte İran edebiyatında modern öykücülüğün kurucularındandır. Başlıca Yapıtları: Öykü: Zinde be-gûr (1930; Diri Gömülen, Çev. Mehmet Kanar, YKY, 1995), Se katre hûn (1932; Üç Damla Kan, Çev. M.K., YKY, 1999), Sâyerûşen (1933; Alacakaranlık, Çev. M.K., YKY, 2001), Seg-i vilgerd (1942; Aylak Köpek, Çev. M.K., YKY, 2000). Roman: Sâye-i Moğul (1931; Moğol Gölgesi), Aleviye Hânum (1933; Aleviye Hanım), Bûf-i kûr (1937; Kör Baykuş, Çev. Behçet Necatigil, Varlık Yayınları, 1977; YKY, 2001), Haci Aga (1945; Hacı Aga, Çev. M.K., YKY, 1998). Oyun: Pervîn Duhter-i Sâsân (1930; Sâsân Kızı Pervin), Mâzyâr (1933). İnceleme-Araştırma: Fevâyid-i giyâhhâri (1927; Vejetaryenliğin Yararları, Çev. M.K., YKY, 1997), İsfehân nısf-i cihân (1931; Isfahan: Yarım Cihan), Terânehâ-yi Hayyâm (1934; Hayyamın Terâneleri, Çev. M.K., YKY, 1999), Folklor yâ ferheng-i tûde (Folklor ya da Halk Kültürü).