Karl Raimund Popper 28 Temmuz 1902de Viyanada doğdu. 1918-1928 yılları arasında Viyana Üniversitesinde öğrenim gördü. Aynı dönemde, yirmi yaşındayken, Viyanalı usta Adalbert Pöschten marangozluk eğitimi de aldı ve 1924te kalfa oldu. 1928 yılında dil kuramcısı Karl Bühlerin danışmanlığında doktorasını verdi. Nazilerin Avusturyayı işgalinden önce, 1937de, Yeni Zelandaya göçtü. Burada, Canterbury University Collegeda doçent oldu ve 1945 yılı sonuna dek felsefe dersleri verdi. 1945te İngiliz vatandaşlığına geçti. 1946da İngiltereye giderek, London School of Economics and Political Scienceta mantık ve bilimsel yöntem profesörü olarak çalıştı. 1961de Tübingendeki bir toplantıda, Theodor W. Adornoyla olguculuk tartışmasına (Positivismusstreit) girişti. 1965 yılında Kraliçe II. Elizabeth tarafından kendisine Sir unvanı verildi. 1969da London School of Economics and Political Sciencetan emekli oldu. Bu tarihten sonra, çeşitli üniversitelerde konuk profesör olarak dersler vermeyi sürdürdü, birçok ödüle layık görüldü ve çalışmalarını daha çok kitaplarının yazımında yoğunlaştırdı. 17 Eylül 1994te East Croydenda (Londra) öldü. Yapıtları: Logik der Forschung, 1934 (Bilimsel Araştırmanın Mantığı, YKY, 1998); The Open Society and Its Enemies, 1945 (Açık Toplum ve Düşmanları 1-2, Remzi Kitabevi, 1994); The Poverty of Historicism, 1957 (Tarihselciliğin Sefaleti, İnsan Yayınları, 1998); Conjectures and Refutations, 1963; Objective Knowledge, 1972; Unended Quest: An Intellectual Autobiography, 1976; The Self and Its Brain, 1977; Die beiden Grundprobleme der Erkenntnistheorie, 1979; Realism and the Aim of Science, 1982; The Open Universe: An Argument for Indeterminism, 1983; Quantum Theory and the Schism in Physics, 1984; A World of Propensities, 1990; Alles Leben ist Problemlösen, 1994.